Het kernprincipe van DBSCAN, dichtheidsbereikbaarheid, bepaalt de toewijzing van punten aan clusters. Punten worden aan clusters toegewezen op basis van het volgende:

• Direct dichtheidsbereikbaar: een punt $p$ is direct dichtheidsbereikbaar vanaf een kernpunt $q$ als $p$ zich binnen de ε-straal van $q$ bevindt. Alle direct dichtheidsbereikbare punten vanaf een kernpunt behoren automatisch tot hetzelfde cluster als het kernpunt;

• Dichtheidsbereikbaar: een punt $p$ is dichtheidsbereikbaar vanaf een kernpunt $q$ als er een keten van punten $p_1$, $p_2$, ..., $p_n$ bestaat, waarbij $p_1 = q$, $p_n = p$, en elk $p_{i+1}$ direct dichtheidsbereikbaar is vanaf $p_i$. Dit betekent dat zelfs als een punt zich niet direct binnen de ε-straal van een kernpunt bevindt, het toch tot hetzelfde cluster kan behoren als het verbonden is met dat kernpunt via een keten van direct dichtheidsbereikbare punten;

• Dichtheidsverbonden: twee punten $p$ en $q$ zijn dichtheidsverbonden als er een kernpunt $o$ bestaat zodat zowel $p$ als $q$ dichtheidsbereikbaar zijn vanaf $o$. Alle dichtheidsverbonden punten behoren tot hetzelfde cluster.

Randpunten worden toegewezen aan het cluster van het eerste kernpunt waarvan ze bereikbaar zijn. Ruispunten zijn per definitie niet dichtheidsbereikbaar vanaf enig kernpunt en worden daarom niet aan een cluster toegewezen. Ze worden beschouwd als uitschieters.

Kortom, DBSCAN vormt clusters door kernpunten te verbinden die dichtheidsbereikbaar zijn van elkaar, en randpunten nemen de clusterindeling over van de kernpunten waarmee ze geassocieerd zijn.