Bij het opstellen van een discounted cash flow (DCF) model worden toekomstige kasstromen voorspeld—meestal over een periode van 5 tot 10 jaar. Maar wat gebeurt er daarna? Bedrijven stoppen niet zomaar met opereren. Daar komt de terminal value om de hoek kijken.

Er zijn twee hoofdmethoden om de terminal value te schatten:

Gordon Growth Model (Perpetuity-methode)

Deze methode gaat ervan uit dat het bedrijf met een constant percentage blijft groeien. Dit is het meest geschikt voor stabiele, volwassen ondernemingen. De formule is:

$\text{TV} = \frac{FCF_{n+1}}{WACC - g}$

Waarbij $FCF_{n+1}$ de kasstroom is in het eerste jaar na de prognose, $g$ het perpetuele groeipercentage is, en WACC het discontopercentage.

Exit Multiple Methode

Hierbij wordt een markt-multiple (bijv. EV/EBITDA) toegepast op een metriek uit het laatste jaar, zoals EBITDA. Dit wordt vaak gebruikt wanneer marktvergelijkingen beschikbaar zijn en biedt een marktconform beeld.

Elke methode heeft zijn eigen toepassing. Het Gordon Growth model is gebaseerd op kasstroomfundamenten, terwijl de exit multiple methode de heersende marktsentimenten weerspiegelt. In de praktijk gebruiken analisten vaak beide methoden en vergelijken ze de uitkomsten.

Ongeacht de methode moet de terminal value nog steeds worden verdisconteerd naar de huidige waarde met behulp van de WACC, net als de eerdere kasstromen.

Terminal value is geen detail—het is vaak de grootste drijfveer in een DCF-model. Daarom is het essentieel om de logica en aannames ervan goed te begrijpen voordat op de resultaten wordt vertrouwd.