De kosten van eigen vermogen vertegenwoordigen het rendement dat aandeelhouders verwachten voor hun investering in een onderneming. Dit is een fundament van waardebepaling, met name bij het berekenen van de gewogen gemiddelde kapitaalkosten (WACC).

Een van de meest gebruikte methoden om dit rendement te schatten is het Capital Asset Pricing Model (CAPM).

$\text{Cost of Equity} = R_f + \beta \times (R_m - R_f)$

Waarbij:

• $R_f$ - risicovrije rente (meestal het rendement op staatsobligaties);

• $\beta$ - bèta, een maatstaf voor de volatiliteit van het aandeel ten opzichte van de markt;

• $R_m$ - verwacht marktrendement;

• $(R_m - R_f)$ - marktrisicopremie.

Deze formule geeft weer dat beleggers een rendement eisen dat gelijk is aan:

1. Een veilige basis (risicovrije rente);

2. Plus compensatie voor risico (bèta maal marktrisicopremie).

• Risicovrije rente: gebaseerd op veilige staatsobligaties (bijvoorbeeld 10-jaars Amerikaanse staatsobligatie);

• Bèta: geeft aan hoe volatiel een aandeel is ten opzichte van de bredere markt;

  • $\beta > 1$: meer volatiel;

  • $\beta < 1$: minder volatiel.

• Marktrisicopremie: de extra opbrengst die beleggers verwachten van de aandelenmarkt bovenop risicovrije activa (meestal geschat op circa 5–7%).

Praktijkvoorbeeld

Indien:

• Risicovrije rente = 3%;

• Bèta = 1,2;

• Marktrendement = 8%.

Dan:

CAPM biedt een gestructureerde methode om het verwachte rendement voor het nemen van aandelenrisico te schatten. Het model is niet perfect—het gaat uit van efficiënte markten—maar het is de industriestandaard met een reden.