In de programmering is het noodzakelijk om handelingen te herhalen — zoals het doorlopen van een lijst, het controleren van invoer of het uitvoeren van berekeningen. Lussen automatiseren deze taken zonder code te dupliceren.

Python biedt twee hoofdtypen lussen: for en while, elk met hun eigen sterke punten.

For-lussen

Een for-lus doorloopt een reeks zoals een lijst, string of range. Het voert het codeblok één keer uit voor elk element.

for-lussen zijn het meest geschikt wanneer het aantal herhalingen bekend is of wanneer een vaste set waarden verwerkt moet worden.

While-lussen

Een while-lus wordt uitgevoerd zolang de voorwaarde waar is. Deze is flexibeler dan een for-lus, maar vereist aandacht om oneindige lussen te voorkomen.

Gebruik deze wanneer het aantal herhalingen vooraf niet bekend is — bijvoorbeeld bij het wachten op geldige gebruikersinvoer.

Onderbreken van lussen

De break-instructie maakt het mogelijk om een lus direct te verlaten, zelfs als de reeks of voorwaarde nog niet is voltooid. Dit is nuttig wanneer het gewenste resultaat is gevonden, wanneer op een gebeurtenis moet worden gereageerd, of om de prestaties te verbeteren door vroegtijdig te stoppen.

Iteraties overslaan

De continue-instructie slaat de rest van de huidige iteratie van de lus over en gaat verder met de volgende. Dit is nuttig om bepaalde waarden te negeren, zoals lege regels in een bestand of even getallen in een lijst.

Samenvatting

• Lussen maken het mogelijk om handelingen automatisch te herhalen, wat de code vereenvoudigt;
• for-lussen herhalen over een vaste reeks;
• while-lussen blijven doorgaan totdat een voorwaarde onwaar is;
• Gebruik break om een lus vroegtijdig te verlaten;
• Gebruik continue om specifieke iteraties over te slaan;
• Wees altijd voorzichtig met while-lussen — deze moeten uiteindelijk stoppen.