Structurele ontwerppatronen richten zich op hoe klassen en objecten worden samengesteld. Ze vereenvoudigen relaties en zorgen ervoor dat onderdelen van een systeem samenwerken, zelfs met incompatibele interfaces. Dit maakt code eenvoudiger te uitbreiden, aan te passen en hergebruiken zonder bestaande logica te wijzigen.

Het Adapter-patroon

Hiermee kunnen incompatibele interfaces samenwerken, waarbij het fungeert als een brug tussen nieuwe en oude systemen. Bijvoorbeeld, als een betalingsgateway een andere methode-signatuur verwacht, zet een adapter jouw methode om naar het vereiste formaat zonder de originele code te wijzigen. Pseudocode voor Adapter:

Het Composite-patroon

Hiermee kun je individuele objecten en groepen van objecten op dezelfde manier behandelen. Dit patroon komt vaak voor in boomstructuren, zoals een bestandssysteem waarin bestanden en mappen op dezelfde wijze worden verwerkt, ook al kunnen mappen meer bestanden of mappen bevatten.

Het Proxy-patroon

Dit patroon biedt een plaatsvervanger om de toegang tot een ander object te regelen. Het is nuttig voor kostbare bewerkingen, toegangscontrole of luie initialisatie—bijvoorbeeld een proxy voor het laden van afbeeldingen die de afbeelding pas laadt wanneer deze daadwerkelijk nodig is.

Het Flyweight-patroon

Het Flyweight-patroon vermindert geheugengebruik door gemeenschappelijke gegevens te delen tussen veel objecten. Dit is vooral nuttig bij grote aantallen vergelijkbare objecten. Bijvoorbeeld: een teksteditor waarin tekens lettertypegegevens delen in plaats van deze voor elke letter te dupliceren.

Elk structureel patroon lost een ander vraagstuk op: sommige verbinden incompatibele interfaces, andere beheren deel-geheel hiërarchieën, sommige controleren toegang en andere optimaliseren het geheugengebruik.

Structurele patronen zijn essentieel voor een schone architectuur naarmate applicaties groeien, doordat ze de complexiteit verminderen met herbruikbare oplossingen die duplicatie voorkomen en toekomstige uitbreidingen vergemakkelijken.